Κατά καιρούς γίνονται εκκλήσεις και επικλήσεις στο μίσος. Βλέπουμε διάφορους συστημικούς χαχόλους, να κατακλύζονται από ανθελληνικό μένος και να μιλούν: Για ρητορική μίσους, για ανόθευτο μίσος, αλλά και για εναντίωση σε αυτό μέσα από φωνασκίες και άθλια ρυθμικά, αλλά και αισθητικά συνθήματα... "Λέμε όχι στο μίσος" φωνάζουν δυνατά, όταν οι ίδιοι μισούν το πλέον καινούριο διαφορετικό. Που δεν είναι άλλο από την αγάπη και την προστασία στις ηθικές και εθνικές αξίες. Η παραπλάνηση επέρχεται μόνο στους αντιρρησίες σκέψης, διότι όσοι δεν δηλώνουν ρομπότ... Ή δεν θέλουν να γίνουν, το "μίσος" είναι το ελάχιστο που οφείλουν να νιώθουν για όποιον καταστρέφει αυτό που αγαπούν.
Επιλογή μας η ανυποταγή:
Αν σε έκαναν καταθλιπτικό και επιχειρείς να δραπετεύσεις από την εποχή που γεννήθηκες... Έχω να σου προτείνω κάτι! Τι θα έλεγες να εξιδανικεύσεις μία ιστορική εποχή του τόπου σου... Και μέσα στην κούφια κεφαλή σου, να επιλέξεις να ζεις στο ένδοξο παρελθόν. Ζήσε εκεί αναπολώντας τα περασμένα και άσε εμάς, να αγωνιστούμε για το παρόν και το μέλλον της Πατρίδος μας. Βέβαια, μπορείς να προτιμήσεις και τα χάπια... Επιλογές είναι αυτές!
Κωνσταντίνος Παπαδογιάννης
Δημοσίευση σχολίου