Βιβλιοπαρουσίαση
«ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ»
Επισημάνσεις και σχόλια στο βιβλίο:
«ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑ Φυγή στο Μέλλον ή Επιστροφή στο Παρελθόν;» των Μαριέττα Γιαννάκου, Σταύρου Λυγερού, Ελευθέριου Οικονόμου, Θεόδωρου Πάγκαλου, Αλέκου Παπαδόπουλου, Άγγελου Συρίγου, Γιώργου Χατζηθεοφάνους και Αλέξανδρου Μαλλιά,
Το βιβλίο «ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ» γράφτηκε ως αντίδραση στην πρόκληση του εκδοθέντος συλλογικού έργου, «ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑ Φυγή στο Μέλλον ή Επιστροφή στο ΠΑΡΕΛΘΟΝ;» των Μαριέττα Γιαννάκου, Σταύρου Λυγερού, Ελευθέριου Οικονόμου, Θεόδωρου Πάγκαλου, Αλέκου Παπαδόπουλου, Άγγελου Συρίγου, Γιώργου Χατζηθεοφάνους και Αλέξανδρου Μαλλιά.
Πρόκειται για μια φωνή διαμαρτυρίας και καταγγελίας στις όσες ανακρίβειες, ιστορικές και όχι μόνο, παρατίθενται στο παραπάνω σύγγραμμα.
Το βιβλίο αυτό, δίδοντας απαντήσεις με απτές αποδείξεις, με μαρτυρίες και δηλώσεις προσωπικοτήτων, αρχηγών κρατών και πολιτικών παραγόντων από την Ελλάδα αλλά και από όλον τον κόσμο, με ζωντανές ομολογίες πρωταγωνιστών των γεγονότων εκείνων, στα οποία αναφέρονται οι οχτώ, αλλά και με σκεπτικισμό και πολύ προσευχή προσβλέπει -με την ευλογία του Θεού, να επιτευχθεί το τέλος και ο αφανισμός παρόμοιων εντύπων τα οποία προσβάλουνε την αιματοβαμμένη ιστορία των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου και κατ’ επέκταση όλης της Ελλάδας.
Η απόφαση για την συγγραφή του βιβλίου αυτού, δεν ήταν μια παρορμητική πράξη, αλλά μια πράξη επιβεβλημένη από τη συνείδησή μου και με πλήρη ευθύνη, για όσα πράττω και γράφω. Την αγαπώ τη ζωή, όμως δεν θεωρώ τη δική μου τη ζωή πολύτιμη.
Είναι καλύτερα, και για τη δική μου συνείδηση, και για το συμφέρον της χώρας, να πράξω το καθήκον στην Πατρίδα μου, να φωνάξω την αλήθεια και ας με βρουν εμένα δυστυχίες, παρά να δυστυχήσει ακόμα περισσότερο ο χαροκαμένος Βορειοηπειρώτης. Μόνο έτσι σέβομαι, έστω και ελάχιστα, την τραγωδία της Βορείου Ηπείρου και τον εαυτόν μου.
Προτού εκπονήσω το παρόν βιβλίο, το οποίο δίνει καίριες και εθνικά ωφέλιμες απαντήσεις στον συλλογικό τόμο «ΕΛΛΑΔΑ και ΑΛΒΑΝΙΑ, Φυγή στο Μέλλον ή Επιστροφή στο Παρελθόν;», είχα αντιδράσει άμεσα κατά των θέσεων που αποτυπώνονται σε αυτό, τις πρώτες ημέρες ήδη της κυκλοφορίας του (Ιανουάριος 2018).
Διατύπωσα προβληματισμούς και κριτικές για κάποιες εθνικώς επιζήμιες τοποθετήσεις και σκέψεις που διατυμπανίζονται, τις οποίες αρχικά διακίνησα μέσω διαδικτύου. Μετέπειτα, με προσεκτική ανάγνωση και πολύ κόπο, «κοσκίνισα» κι άλλα πολλά σημεία των γραφομένων στο βιβλίο. Διαπίστωσα ότι σ΄ αυτό περιέχονται ανακρίβειες ενώ σε πολλές τοποθετήσεις οι συγγραφείς (με εξαίρεση τριών εξ’ αυτών) ερμηνεύουν κατά το δοκούν την αποδεδειγμένη αλήθεια σε σχέση με γεγονότα και συμβάντα στη Βόρειο Ήπειρο.
Μαζί με φίλους, οι οποίοι με ενθάρρυναν στην συγγραφή του βιβλίου αυτού, συμπεράναμε ότι: «Στο βιβλίο των οχτώ προβάλλεται αβίαστα, και ενισχύεται ποικιλοτρόπως πάσα γενικώς άποψη ή θέση ξένων ή ξενικών συμφερόντων, οι οποίες αντιστρατεύονται την Εθνική μας ακεραιότητα και ανεξαρτησία, την ύπαρξή μας, την Εθνική μας αξιοπρέπεια. Και το πεδίο αποδοχής των καινοφανών αυτών μηνυμάτων, αφορά την ίδια μας την Ιστορία, την εν γένει παράδοσή μας, την πλούσια πολιτιστική μας κληρονομία, την ενίσχυση επιχειρημάτων, θέσεων και απόψεων άλλων δυνάμεων της περιοχής (Αλβανίας, Τουρκίας, Ρουμανίας, Σκοπίων, Κοσόβου κ.λπ.) [… ]
Πολλά από τα γραφόμενά τους, υπονομεύουν τα όσα θετικά έχουν επιτευχθεί με αγώνες και θυσίες και βραχυπρόθεσμα θα χρησιμοποιηθούν ποικιλοτρόπως και γενικά υπέρ ξένων ή ξενικών συμφερόντων. Αρκετά μάλιστα μέρη του βιβλίου, μάς προκαλούν αναστάτωση, κακοποιούν ιστορία και πρόσωπα.
Οι απόψεις που διατυπώνονται και όσα λέγονται, ασκούν στους Έλληνες Βορειοηπειρώτες συγκαλυμμένη ψυχολογική βία. Οι Βορειοηπειρώτες, είναι το τελευταίο μέρος των Βαλκανίων που, αν και 600 χρόνια σκλαβωμένοι (1430 – σήμερα) παρέμειναν Έλληνες, μια συμπαγής Ελληνική παρουσία στη Βόρειο Ήπειρο.
Κινδυνεύουνε σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά (ακόμα πιο πολύ και από την μαύρη περίοδο της δικτατορίας των Χότζια – Αλία, 1944 – 1991), διότι τώρα οι δυνάστες τους δεν είναι μόνοι τους, ολοκληρώνουν το σχέδιο εξοντώσεως των Ελλήνων της Αλβανίας με την συμβολή παραγόντων και της Μάνας Ελλάδας.
Προτιμότερο οι χαροκαμένοι να είναι από όλους ξεχασμένοι, παρά κάποιοι να τους σκοτώνουν με το γραπτό τους λόγο. Ανέκαθεν, (από τη δεκαετία του 1970) οι Βορειοηπειρώτες είχανε συμπαραστάτη τον αείμνηστο Σεβαστιανό και τους νεαρούς της ΣΦΕΒΑ. Ήταν μεν «νεκροί», όμως ήλπιζαν στην Ανάσταση.
Τώρα! Όψιμα τους θυμήθηκαν και άνθρωποι που ανήκουν σε κύκλους υψηλά ιστάμενους, και αντί να εκφράζουν λυτρωτικές απόψεις και να ενθαρρύνουν και να οδηγήσουν τα αδέρφια τους στο φως, αντιθέτως οι απόψεις τους είναι σκοτεινές και τους εκτελούν την ελπίδα της Ανάστασης.
Τουλάχιστον, ας μην συνεργούμε στους συνεργάτες των ανθελλήνων, που επιδιώκουν να κλείσει αυτό το Ελληνικό Εθνικό Ζήτημα με τον τραγικότερο τρόπο. Αν οι θέσεις, που αποτυπώνονται στο συγκεκριμένο βιβλίο, θεωρηθούν ότι είναι εθνικά σωστές και ωφέλιμες, και υιοθετηθούν από την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, τότε έχουν δίκιο να πιστεύουν οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες πως:
Η Πατρίδα τους αδικεί. Και σε όποιον άνθρωπο δημιουργείται αυτή η αίσθηση, τότε το καθήκον προς την Πατρίδα, όσο κι αν είναι λυπηρό, είναι λογικό να υποχωρεί.
Είναι αδύνατον οι άνθρωποι ν’ αντιστέκονται και ν’ αγωνίζονται, όταν τους δημιουργείται ψυχολογική κατάσταση πολιορκίας και ανακαλύπτουνε, εις βάρος τους, συνομωσίες από πολλές πλευρές.»
Για την Ελληνική Εξωτερική Πολιτική φαίνονται ότι όλα αυτά συμβαίνουν κάπου μακριά, στο άλλο ημισφαίριο και όχι μέσα και δίπλα στην Πατρίδα μας.
Όμως ας μην ξεχνάμε:«Σ` όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, η αλήθεια πάντα νικούσε».
ΔΗΚΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
Δεν επιθυμώ να κάνω σε κανέναν μαθήματα πατριωτισμού. Επιλέγω μονάχα να μιλήσω, διότι αυτά που έχω να σας πω, οι αντιρρήσεις και οι ενστάσεις μου δεν αρμόζει να μένουν στη σιωπή. Και τούτο, διότι αφορούν σε πραγματικά γεγονότα και ιστορικά δεδομένα, για τα οποία κάθε ανακρίβεια και αναλήθεια μπορεί να είναι κρίσιμη και να αποβεί μοιραία για το μέλλον του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος και συνολικότερα των Ελληνοαλβανικών σχέσεων.
Η Ιστορική Αλήθεια αναζητείται και ευρίσκεται με την συγκριτική μελέτη σε πάμπολλα βιβλία και έντυπα που έχουν γραφτεί από μεγάλους Έλληνες και ξένους ιστορικούς, καθώς και από μαρτυρίες ανθρώπων -όταν αυτοί υπάρχουν- που έζησαν είτε από κοντά το τάδε ή το δείνα ιστορικό γεγονός, είτε που έχουν διασώσει μαρτυρίες από πρώτο χέρι.
Οι πολιτικοί αλλά ακόμα και οι διπλωμάτες μιας χώρας οφείλουν να είναι γνώστες της ιστορικής αλήθειας όσο το δυνατόν περισσότερο και όσο το δυνατόν καλύτερα. Παίρνοντας τη σκυτάλη από την ιστορία αυτή, και βάσει όσων έχουν συμφωνηθεί έως σήμερα αλλά και με γνώμονα τα συμφέροντα της Πατρίδας, να πράττουν αναλόγως.
Επικαλούμαστε λοιπόν, το χρέος μας απέναντι στην ιστορική αυτή αλήθεια και κραυγάζουμε στους πολιτικούς, στους διπλωμάτες και στους στρατιωτικούς της χώρας το εξής: « Η Βόρειος Ήπειρος σβήνει. Αλλάξτε τη συνταγή – το μίγμα της πολιτικής, που εφαρμόζετε σ’ αυτό το Εθνικό Ζήτημα. Η προχειρότητα και η υποχωρητικότητα, που επιδεικνύει ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας, η υπακοή σε Ευρωπαϊκές και ΝΑΤΟϊκές εντολές είναι πρωτόγνωρα και καταστροφικά για τον τόπο μας.»
Στην Πολιτική Επιστήμη υπάρχει ο όρος «Αποδοχή Μηνύματος». το πλέον διαδεδομένο και επικίνδυνο μήνυμα σήμερα, είναι η εκμάθηση και ο εθισμός των πολιτών στην υποχώρηση, στην υποτέλεια, στην εξάρτηση.
Οι θέσεις που κατατίθενται στο βιβλίο που σχολιάσαμε, η τελική αίσθηση που αφήνει το σύγγραμμα αυτό είναι σαν να προετοιμάζει τον λαό μας, τους αναγνώστες, τα ίδια τα παιδιά μας, να εθισθούν στα παραπάνω και να πάψουν να ασχολούνται με τα δικαιώματά τους.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ν’ εγκαταλείψουν την Ιστορική Γη του Πύρρου και του Πατροκοσμά… Όμως, αν επιθυμούμε να έχουμε συνέχεια ως Έθνος, επιβάλλεται να σεβόμαστε τους ήρωες που θυσιαστήκανε στους αγώνες της Πατρίδας. Εάν θέλουμε να έχουμε συνέχεια ιστορική στο μέλλον, θα πρέπει να γνωρίζουμε και να εκτιμάμε σωστά τόσο το παλαιότερο όσο και το πρόσφατο παρελθόν της ιστορίας μας.
Αντιθέτως για τους εξουσιαστές σήμερα, φαίνεται πως ούτε το παρελθόν μας πρέπει να θυμόμαστε, ούτε να τιμάμε τους εθνικούς μας ήρωες. φαίνεται επίσης πως επιδιώκουν να μην λέγεται τίποτα, ούτε λέξη για τα θύματα της 45χρονης δικτατορίας των Χότζια – Αλία, να μην ακούγεται τίποτα γι’ αυτούς τους Έλληνες, που δεν απώλεσαν την Ελληνική τους ταυτότητα και με το κεφάλι ψηλά πήγαν στο εκτελεστικό απόσπασμα κραυγάζοντας «ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ».
Κι αυτό, διότι, παραδειγματίζεται η νεολαία, οξύνεται ο πατριωτισμός και προβάλλονται εθνικά ιδεώδη, πράγματα αντίθετα προς τις επιδιώξεις των εξουσιαστών, που μοιάζουν να θέλουν πολίτες χωρίς διεκδικήσεις ή μόνο με διεκδικήσεις που αφορούν αποκλειστικά σε οικονομικά ζητήματα, κι όχι ενεργούς πολίτες με κοινωνικά αιτήματα και εθνικά οράματα.
«Δεν είναι δυνατόν να νικήσετε τους εχθρούς που βρίσκονται έξω από την πόλη, αν δεν τιμωρήσετε πρώτα τους εχθρούς που βρίσκονται μέσα σ` αυτήν»
Δημοσθένης
Όπως φαίνεται, είναι εύκολο να εκφράζονται πατριωτικές θέσεις κριτικάροντας και καυτηριάζοντας το περιεχόμενο ανθελληνικών εντύπων, τα οποία υπογράφονται από ξένους και εκδίδονται σε άλλες χώρες.
Όμως, πρωτίστως, χρειάζεται αγώνας με συντονισμένες προσπάθειες όλων, κατά των «δικών μας» ανθρώπων, οι οποίοι εξυπηρετούν καλύτερα από κάθε ξένο, ανθελληνικά σχέδια. Αυτός ο αγώνας αποφεύγεται.
Αν αναρωτιέστε γιατί, η απάντηση είναι του ηλίου φαεινότερη: Διότι τέτοιοι αγώνες ενέχουν κόστος. κόστος προσωπικό, κοινωνικό, πολιτικό, καθώς και αντίστοιχους κινδύνους. Κι εμείς μάλλον φοβόμαστε και το κόστος και τους κινδύνους αυτούς.
Αυτοί είμαστε λοιπόν, μέρος της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας. Της κοινωνίας του ατομικισμού, του ωχαδερφισμού και της καλοπέρασης! Είμαστε αυτοί που στη θέση της καρδιάς έχουμε βάλει το πορτοφόλι! Είμαστε αυτοί που καλύψαμε τη συνείδησή μας με δυο παρωπίδες για να κοιμόμαστε τα βράδια χωρίς ενοχές και ερινύες…
Καμιά φορά θα σηκωθούν οι Ήρωες τού 21, του 12 και τού 14’, οι Ήρωες του 1940 κι όλα τα θύματα της 45χρονης κομμουνιστικής λαίλαπας. θα μας πάρουν με τα λιθάρια. Κι αυτό θα μας πρέπει…
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τα συγκεκριμένα αποσπάσματα που σχολιάσαμε στο βιβλίο των οχτώ προσωπικοτήτων, με εξαίρεση, όπως ειπώθηκε, τριών εξ’ αυτών, εκφράζουν θέσεις, οι οποίες, δυστυχώς, στερούνται ιστορικής βάσης και επιστημονικής τεκμηρίωσης με αποτέλεσμα να διατυπώνουν μια διαστρεβλωμένη αλήθεια. Όλο αυτό μοιάζει να εξυπηρετεί ένα κακόβουλο σχέδιο, θίγοντας τα εθνικά συμφέροντα και πληγώνοντας πολλούς Έλληνες.
Οι Βορειοηπειρώτες βιώνουν επί τόσες δεκαετίες στο πετσί τους, σαν σύγχρονοι σκλάβοι, την τυραννία ξένων εξουσιαστών. Όμως το πιο τραγικό, το πιο θλιβερό μέρος της ιστορίας αυτού του λαού – και κάθε λαού – είναι όχι τόσο η χρονική εκείνη στιγμή που εγκαταλείπεται από τη Μητέρα Πατρίδα, (1912 – 1914 στη συγκεκριμένη περίπτωση), αλλά ακόμη περισσότερο τη στιγμή που αποκαλύπτεται το γεγονός, πως εγχώριοι πολιτικοί παράγοντες συμμαχούν με τους διώκτες των αδερφών τους.
Η έκφραση πρωτοβουλιών, που διακηρύσσονται στον εν λόγω τόμο, για την καλυτέρευση της ζωής μας, μοιάζει με υποκρισία και αποβλέπει πιθανόν στο να αποχαυνώσει τα πλήθη και να αμβλύνει κάθε μορφή αντίδρασης και ενεργής ενασχόλησης με τα πολιτικά και εθνικά ζητήματα που εξετάσαμε παραπάνω.
Ως επακόλουθο τέτοιων τακτικών, εγκαθίσταται υποχωρητικότητα και ανασφάλεια, τα οποία με τη σειρά τους αποτελούν την αρχή και τη βάση, μιας συγκαλυμμένης ελληνοφοβίας με ολέθρια αποτελέσματα. Ένα από αυτά και ο αφανισμός των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.
Ουδεμία ιστορική μελέτη δικαιολογεί έστω και μέρος αυτών που γράφονται. Είναι έγκλημα ν’ αλλοιώνονται με τέτοιο τρόπο τα εθνικά δεδομένα, να παρουσιάζονται πλασματικά και παραπλανητικά στοιχεία, και να διαπλάθεται μια νέα σαθρή πραγματικότητα.
Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούνται ασαφείς δικαιολογίες, επισφαλή επιχειρήματα καθώς και μια κεκαλυμμένη προτροπή, ώστε να παραιτηθούμε από τα κεκτημένα δικαιώματά μας. Γεγονός που μπορεί να προξενήσει μια σοβαρή κοινωνική αναστάτωση, ένα ιδεολογικό χάος και την κατάρρευση διαχρονικών αξιών, αφού, καθώς φαίνεται, ο καθείς μπορεί να ερμηνεύσει κατά το δοκούν τα ιστορικά δεδομένα και να επιβάλει την δικιά του «αλήθεια».
Είναι έγκλημα να μην αναγνωρίζονται οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες και να καταργείται με συνοπτικές διαδικασίες η ίδια τους η ιστορία, στην Ελληνική γη του Πατροκοσμά. Με όλα τα παραπάνω τίθεται σε κίνδυνο και πιθανό αφανισμό ο Ελληνισμός, που ζει σ’ αυτά τ’ αγιασμένα χώματα.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η πατρίδα μας έχει ανάγκη από ανθρώπους που να διαπνέονται από το πνεύμα της αντίδρασης, της κριτικής σκέψης, της αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας.
Τέλος, το κόμμα των ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ είναι η ΠΑΤΡΙΔΑ. Σ’ αυτή ανήκουμε, είμαστε τα παιδιά της, που ζούσανε για χρόνια φιμωμένα. Γι’ αυτήν αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε. Για την Μάνα Ελλάδα που θα υπάρχει και θα επιζεί μέσ’ τους αιώνες, σ’ αντίθεση με καθέναν από εμάς, που είμαστε περαστικοί.
ΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΛΛΙΑΣ
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ
ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΘΕΟΦΑΝΟΥΣ
ΔΗΚΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
«ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ»
ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ
ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ
ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ(;!)
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗ Β. ΗΠΕΙΡΟ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α΄
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΡΕΙΤ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΡΑΛΛΗΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΟΤΟΚΗΣ
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΓΟΝΑΤΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΓΟΣ
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΤΣΟΥΔΕΡΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Η ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β΄
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΤΙΛΗΣ
ΓΕΩΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ
ΚΩΣΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΑΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΠΩΣ ΕΙΔΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΖΗΣΑΝ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ
Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΜΑΡΡΑ
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟΥΣ
ἘΝΑΣ ΞΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟ
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΟΒΛΑΧΩΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΝΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΙΔΑΝΙΚΑ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΩΣΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΟΒΛΑΧΟΥΣ
ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ
Αφιερωμένο σε όσους πράττουν ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.
Δημοσίευση σχολίου