Ρουά Ματ με τις Belharra; Έχουμε όντως πρόθεση για Ρουά Ματ, άραγε;

Του Αντρέα Αντρέου

Φρεγάτα Belharra.Μια συμπαγής φρεγάτα, ικανή να εκπληρώνει πολλαπλούς ρόλους κι αποστολές, επιχειρώντας μόνη της ή σε ναυτικό σχεδιασμό. Η φρεγάτα αυτή έρχεται να προσθέσει ισχύ στο Πολεμικό Ναυτικό και να το αναβαθμίσει. Δεν χωράει αμφισβήτηση σε αυτό.

Αμφισβήτηση χωράει στο αν υπάρχει η βούληση από την πολιτική ηγεσία να χρησιμοποιηθεί την κρίσιμη στιγμή. Εκεί που ζεσταίνεται το αίμα, ο εχθρός προκαλεί και είναι εντός των χωρικών μας υδάτων. Θα την χρησιμοποιήσουμε για να δείξουμε στους εχθρεύοντες ημάς ότι εδώ είναι Ελλάς;

Πολύ αμφιβάλλω για αυτό και μακάρι να διαψευστώ. Και πολύ αμφιβάλλω επειδή εδώ και χρόνια η πολιτική βούληση για ουσιαστική αποτροπή της τουρκικής προκλητικότητας είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ. Οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες άφησαν το Καστελόριζο μόνο και αβοήθητο, ανοίγοντας την όρεξη του Ερντογάν. Ποτέ δεν ανέπτυξαν αποτρεπτική πολιτική, αλλά μονάχα πολιτική κατευνασμού. Κι αυτό μπορούμε να το δούμε από την προώθηση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο, μέχρι την άγνοια για τον Ελληνισμό στη Βόρεια Ήπειρο. 

Όσο ακραία κι αν ακούγεται η αποτρεπτική ή και απελευθερωτική πολιτική, αμφισβητεί κανείς ότι είναι το μόνο που χρειάζεται ένα Έθνος που απαριθμεί χαμένα εδάφη; Τι φοβόμασταν και δεν εξοπλίζαμε όπως θα έπρεπε τον στρατό μας σε Ελλάδα και Κύπρο; Μην τυχόν και μας αποκαλέσουν πολεμόφιλους; Τι ειρήνη θέλουμε; Να ζούμε τάχα ειρηνικά, ενώ τα σπίτια μας τα κρατά ο εχθρός; Ειρήνη επικρατεί και στα νεκροταφεία. Αυτήν θέλουμε;

Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω και την αναγκαιότητα χτισίματος φιλικών σχέσεων (και γιατί όχι συνεργασιών) με γειτονικά κράτη. Να απομονώσουμε τον Τούρκο. Γιατί, η όλη κατάσταση θυμίζει και λίγο σκάκι. Ο κάθε ένας ψάχνει το δικό του ρουά ματ. 

Ελπίζω να θελουμε να το κάνουμε εμείς.