Γράφει ο Αντρέας Αντρέου
Διαχρονικά, ακούμε τον όρο «ακροδεξιός» που έχουν εφεύρει τα ΜΜΕ με όλα τα κόμματα που μας οδηγούν στον γκρεμό, ο οποίος αποδίδεται σε Εθνικιστές. Χρέος μας είναι να αποτινάξουμε αυτήν την προσβολή από πάνω μας, γιατί περί προσβολής πρόκειται. Και γιατί προσβολή; Θα το αναλύσουμε παρακάτω. Γι’αυτόν τον λόγο έχει συνταχθεί και αυτό το άρθρο, άλλωστε.
Κατ’αρχάς, να τονίσω ότι ο όρος αυτός έχει δημιουργηθεί για να περάσουν στον απλό κόσμο το μήνυμα ότι οι Εθνικιστές είναι κομμάτι του συστήματος και μια ακραία εκδοχή των δεξιών. Κι έτσι, ο οποιοσδήποτε θελήσει να στηρίξει Εθνικιστές είτε σε δράσεις, είτε σε εκλογές, το σκέφτεται δυο και τρεις φορές, αφού του έχουν φυτέψει στο κεφάλι την ιδέα ότι ο τάδε Εθνικιστής αργά ή γρήγορα θα προσχωρήσει στη ΝΔ (ή και στον ΔΗΣΥ εάν μιλήσουμε για τα δεδομένα της Κύπρου). Ουδέν αναληθέστερο. Ουδέποτε συγκριθήκαμε, ούτε και θα συγκριθούμε με όσους το παίζουν δεξιοί αλλά με λίγο πιο «ακραίες» θέσεις.
Ουδέποτε είχαμε και ούτε θέλουμε να έχουμε καμία σχέση με δαύτους. Η δεξιά διαχρονικά, απέδειξε ότι είναι η μεγαλύτερη ζημιά για το Έθνος μας. Ο λόγος απλός. Με ένα μανδύα πατριωτικό, μεταμφιέζεται ανάλογα με τις περιστάσεις ωσάν χαμαιλέοντας και ελίσσεται με μοναδικό σκοπό της την αλιεία ψήφων. Και το πράττει με απόλυτη επιτυχία, αφού έχει καταφέρει να ψαρέψει μεγάλο ποσοστό ψήφων από την δεξαμενή των εθνικιστών. Κι αυτό οφείλεται σε λάθη δικά μας. Επειδή δεν καταφέραμε να εντάξουμε τον Εθνικισμό στην κοινωνία στην κανονική του μορφή, ως κάτι το ευγενές και το ωραίο και τον αφήσαμε να απομονωθεί. Έτσι και όλοι αυτοί το εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρον. Ο Παλαμάς έλεγε ότι ο πατριωτισμός είναι έμφυτος στον άνθρωπο. Κάτι με το οποίο συμφωνώ απόλυτα.
Ο κάθε ένας από εμάς είναι πατριώτης. Απλά ο κάθε ένας έχει αλλιώς την ιδέα Πατρίδα στο μυαλό του. Ο ένας μπορεί να θεωρεί πατρίδα του την Αθήνα. Ο άλλος μπορεί να θεωρεί πατρίδα του όλη τη Γη. Για μένα δεν υπάρχουν σύνορα, διότι, η Πατρίδα μου ξεκινάει από την Κερύνεια, φτάνει ως την Αθήνα, συναντά τη Μακεδονία, τη Βόρειο Ήπειρο και σταματά στην Κωνσταντινούπολη. Η Πατρίδα μου είναι το Έθνος μου.
Και εδώ ξεκινάμε να αναλύουμε τον τίτλο του άρθρου μου με τη μια από τις τρεις πτυχές του. Με το τι είμαστε. Είμαστε ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ. Τελεία.
Και τώρα πάμε στο τι δεν είμαστε. Δεν είμαστε όσα μας λένε. Και για να είμαι ξεκάθαρος, ούτε ακροδεξιοί είμαστε, ούτε και δεξιοί. Προσωπικά, θεωρώ προσβολή αυτόν τον όρο προς το πρόσωπό μου, όπως είπα και πιο πάνω. Νιώθω προσβεβλημένος όταν με ταυτίζουν με ανθρώπους, ιδεολογίες, παρατάξεις και κόμματα, με τα οποία είμαι φύσει αντίθετος.
Δημοσίευση σχολίου