28 Ιανουαρίου 2013 απεβίωσε ο Στρατηγός Νικόλαος Ντερτιλής (1920-2013), ο τιτάνας των εθνικιστών και μαχητής της τιμής τους έως το τέλος. “Ο έγκλειστος κολοσσός” όπως τον χαρακτήρισε ο ψυχικός του γυιός, ένας άλλος κολοσσός, ίσως η μεγαλύτερη ηγετική μορφή του εθνικιστικού χώρου εν ζωή.
Αξιωματικός του Στρατού, γιος του Αντιστρατήγου Βασιλείου Ντερτιλή, πρώτου διοικητή των Ταγμάτων Ασφαλείας στην Κατοχή, σε ηλικία 21 ετών, ο Νικόλαος Ντερτιλής μετέχει ενεργά στην εθνική αντίσταση, συλλαμβάνεται και κρατείται από τους Γερμανούς στο Χαϊδάρι. Δραπετεύει και εντάσσεται στις εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις. Από το 1946, παίρνει μέρος σε πολλές μάχες του ανταρτοπολέμου, ως αξιωματικός του Εθνικού Στρατού.
Το 1950 γίνεται εκπαιδευτής στη Σχολή Ευελπίδων, λίγο αργότερα δηλώνει ότι επιθυμεί εθελοντικά να μεταβεί με το Εκστρατευτικό Σώμα στην Κορέα, όπου παρασημοφορείται για την ανδρεία του.
Το 1964, ενώ οι Τούρκοι έχουν αρχίσει να δημιουργούν προβλήματα στην Κύπρο μεταβαίνει εθελοντικά πάλι, με ψεύτικο διαβατήριο, στο νησί και οργανώνει τις ειδικές μονάδες της ΕΛΔΥΚ.
Πολέμησε ως ταγματάρχης στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των τουρκικών θυλάκων το 1963-64 στην Κύπρο και κατέλαβε με ελάχιστους άνδρες το τουρκοκυπριακό προγεφύρωμα της Μασούρας (ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΛΛΥΡΙΑΣ) αφήνοντας πίσω του δεκάδες Τούρκους πράκτορες και τουρκοκύπριους εξτρεμιστές νεκρούς. Στην κρίσιμη μάχη της Μασούρας και ενώ οι Τούρκοι απειλούν να βομβαρδίσουν το νησί, υπό τις διαταγές του στρατηγού Γρίβα ο ταγματάρχης Ντερτιλής, επιτίθεται “εφ’ όπλου λόγχης¨και την ιαχή “Αέρα” σε ένα οχυρωμένο, από Τουρκοκύπριους και Τούρκους, χωριό καταπάνω στα τουρκικά πολυβόλα σκορπίζοντας τον θάνατο. Λόγω της ανατίναξης ολόκληρων τουρκικών σπιτιών, υπήρξαν και σημαντικές απώλειες θεωρούμενων ως “αμάχων”. Ο Γρίβας φοβούμενος τουρκικά αντίποινα του ζητά από τον ασύρματο να παύσει την επίθεση. Ο Ντερτιλής εκνευρισμένος πυροβολεί τον ασύρματο! Η επίθεση συνεχίζεται, στην περιοχή δεν μένει ούτε “τουρκικό ρουθούνι”.
Το 1966, ενώ υπηρετεί στο 16ο Σύνταγμα στη Νιγρίτα Σερρών, μυείται από τους μελλοντικούς κινηματίες στο επερχόμενο κίνημα-πραξικόπημα. Συμμετέχει ενεργά στην κατάληψη της εξουσίας από τους αξιωματικούς το βράδυ της 21ης Απριλίου.
Ουσιαστικά με μια χούφτα άνδρες εφαρμόζοντας ένα σχέδιο που από τότε διδάσκεται σε διάφορες στρατιωτικές σχολές του κόσμου (για την ακρίβεια διδάσκεται η αντιμετώπισή του από τις κυβερνήσεις αφού θεωρήθηκε ιδιαίτερα ευφυές και αποτελεσματικό για την ανατροπή δημοκρατικών κυβερνήσεων) ελέγχει με ένα (!) Μηχανοκίνητο Τάγμα το σύνολο του κεντρικού κρατικού μηχανισμού.
Ο τρόπος με τον οποίο «κατέλαβε» μία σειρά από δημόσια κτήρια της Αθήνας, τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου, ήταν από τα επιτεύγματα για τα οποία επαιρόταν, κάτι που δεν του συγχώρεσαν ποτέ τα δημοκρατικά καθεστώτα. «Τους έπιασα στον ύπνο με πολύ λίγους αλλά αποφασισμένους άνδρες και ένα σχέδιο που εφαρμόστηκε με αποφασιστικότητα», έλεγε.
Κατά τη διάρκεια της επταετίας ο Ντερτιλής παρέμεινε στρατιώτης, ουδέποτε ασχολήθηκε με την διοίκηση της χώρας, ελάμβανε τον μισθό του και μόνο αυτόν και το 1973 που τα στελέχη του Στρατού ελάμβαναν ομόλογα πενταετούς λήξης, έτρωγε στον στρατώνα για να μην στερείται το σπίτι του από το φαγητό που θα κατανάλωνε ο ίδιος.
Πήρε μέρος στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και υπό αυτή την ιδιότητά του αν και εν συνεχεία δεν συμφώνησε με την κατάληψη της εξουσίας από τον “αόρατο δικτάτορα” Δ.Ιωαννίδη και αποστασιοποιήθηκε από το καθεστώς που προέκυψε από την ανατροπή του Γ.Παπαδόπουλου.
Στις 30 Δεκεμβρίου του 1975 και μετά από ακροαματική διαδικασία δυόμισυ μηνών και διάσκεψη 6 ημερών ενώπιον του πενταμελούς εφετείου Αθηνών, εκδόθηκε η απόφαση του δικαστηρίου το οποίο κήρυξε ένοχους τους 20 από τους 32 κατηγορούμενους, ενώ αθώωσε άλλους 12. Ο ίδιος ο Νικόλαος Ντερτιλής (αποστρατεύθηκε ταξίαρχος, αλλά αυτοδίκαια έλαβε τον βαθμό του υποστρατήγου), καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και διαρκή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για συμμετοχή στην ανθρωποκτονία από πρόθεση του φοιτητή Μυρογιάννη. Τα επίσημα μεταπολιτευτικά πορίσματα όμως δεν συμφωνούν με τον «οδηγό αυτόπτη μάρτυρα» σε τίποτα, δεν συμφωνεί καμμία αναφορά στην όλη υπόθεση και όλες αντιφάσκουν μεταξύ τους.
Παρέμεινε έγκλειστος επί 39 χρόνια ο στρατηγός Νικόλαος Ντερτιλής για φόνο τον οποίο ΔΕΝ διέπραξε, στην έκτη πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, αρνούμενος μέχρι τέλους να υπογράψει αίτημα αποφυλακίσεως. Έλεγε: “Η δική μου αποστολή είναι η εξής. Να πεθάνω ως στρατιώτης. Και αυτό θα πει ότι πρέπει να πεθάνω στη φυλακή.... Το αποφυλακιστήριό μου θα μου το καρφώσουν πάνω στο φέρετρο.” Και το σύστημα προσπάθησε να του στερήσει αυτή την τελική νίκη, χωρίς να τα καταφέρει. Ο Στρατηγός τους νίκησε οριστικά με την άρνησή του να υπογράψει για να του επιτρέψουν να παρευρεθεί στην κηδεία του γιού του.
Το υπουργείο Δικαιοσύνης δέχθηκε να του δώσει τρίωρη άδεια για να μεταβεί στην κηδεία του γιού του Βασιλείου Ντερτιλή, σπουδαίου Έλληνα αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, γνωστού και από την επιχείρηση “Χρυσόμαλλο Δέρας” της οποίας υπήρε επικεφαλής, συνοδευόμενος από αστυνομικούς, αλλά ο 90χρονος γέροντας αρνήθηκε, επιμένοντας ότι: ”Μου χρωστάνε μια συγγνώμη. Αν δεν μου την δώσουν δεν βγαίνω”. Ως γνήσιος ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ, και άνθρωπος της τιμής και του καθήκοντος, ουδὲποτε θέλησε να βγει από την φυλακή με την θέλησή του, εὰν πρώτα εκείνοι οι οποίοι ψευδώς τον κατηγόρησαν και αδίκως τον κατεδίκασαν δεν ζητούσαν δημοσίως συγγνώμη.
Δεν κατάφεραν να τον νικήσουν ποτέ. Αποτέλεσμα της εκδικητικής μανίας του μεταπολιτευτικού καθεστώτος ήταν να αφήσουν να πεθάνει φυλακισμένος ένας ήρωας, ένας άνθρωπος ο οποίος δόξασε την πατρίδα του, και που το στήθος του κοσμούσαν παράσημα ανδρείας.
Έφυγε όπως αυτός ήθελε, φυλακισμένος αλλά ελεύθερος. Περήφανος και αγέρωχος και με απαρέγκλιτη ιδεολογική συνέπεια, έστειλε στους εχθρούς του αντί της αιτήσεως απονομής χάριτος το μήνυμα: «είναι αδιανόητο εγώ ο οποίος ηγήθηκα μιας χούφτας ανδρών στην Κύπρο και έριξα τους Τούρκους στη θάλασσα, να ζητήσω χάρη από εσάς που υποστείλατε την Ελληνική Σημαία από τα Ίμια»!
Ο Νικόλαος Ντερτιλής ήταν ένας άνδρας μιας άλλης εποχής, ενός άλλου κώδικα τιμής. «Έλλην Εθνικιστής και Χριστιανός Ορθόδοξος» κατά δήλωσή του. Ήταν αξιωματικός με συνείδηση της υψηλής αποστολής και του καθήκοντός του. Ηρωικός, σεμνός, αξιοπρεπής, γενναίος, υπερασπίστηκε έννοιες όπως η αξιοπρέπεια και η τιμή, αμετακίνητος στις θέσεις του μέχρι τέλους, ξεχώρισε από την μετριότητα. Και τιμωρήθηκε γι’ αυτό από την αστική δημοκρατία.
Φάρος φωτεινός ήθους, ακεραιότητας και συνέπειας.
«ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΤΕΡΤΙΛΗΣ, απλούς στρατιώτης της Ελλάδος»!
ΑΙΩΝΙΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΕ!!!
(Και με την υπόσχεση ότι θα φυλάμε πάντα τον πύργο...!).
Δημοσίευση σχολίου