Αριστερός Γερμανός οικονομολόγος καταρρίπτει τους μύθους του Μητσοτάκη, του Καιρίδη και του Γεωργιάδη για τη μετανάστευση



Ακούσαμε πρόσφατα από τον τότε υπουργό εργασίας και νυν υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη για το τεράστιο εθνικό όφελος της τροπολογίας Καιρίδη, που σκοπό της έχει να νομιμοποιήσει δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες. Ακούσαμε τον ίδιο πολιτικό να συζητά ανερυθρίαστα για την μετάκληση 500.000 εργατών από τρίτες χώρες, κυρίως της Ασίας. Ακούσαμε και τον πρωθυπουργό να μας καλεί, να μη φοβόμαστε τη λέξη «ενσωμάτωση». Ακούμε γενικώς από την πολιτική ελίτ της χώρας, σε όλο της το εύρος, για τα καλά της μετανάστευσης, μόνιμης και μη. Κανείς όμως μέχρι τώρα, δε μας έχει ενημερώσει για το κόστος της.

Οι Γερμανοί, σχολαστικοί με τους αριθμούς, πιεζόμενοι εξαιρετικά από τις αυξημένες εισροές λαθρομεταναστών και κυρίως, υπό την «απειλή» της εκτόξευσης των ποσοστών της AfDεχθές έκανε νέο ρεκόρ με 24% – αποφάσισαν να μετρήσουν το συνολικό κόστος της. Το ποσό που προέκυψε είναι ανήκουστο. Μιλάμε για 5,8 τρισεκατομμύρια ευρώ! Δηλαδή 5.800 (με λέξεις: πέντε χιλιάδες οκτακόσια) δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό είναι το συνολικό ποσό που θα κοστίσει στη γερμανική οικονομία η (κυρίως παράνομη) μετανάστευση. Μιλάμε για ένα νούμερο δεκαπενταπλάσιο από το χρέος της Ελλάδος. Ένα νούμερο τριπλάσιο από το κόστος της επανένωσης των δύο Γερμανιών.

Τα στοιχεία αυτά δεν τα έβγαλαν από το μυαλό τους κάποιοι ακροδεξιοί ρατσιστές που θέλουν να υποκινήσουν το μίσος κατά των μεταναστών, αλλά ένας έγκριτος οικονομολόγος, ο Μπερντ Ραφελχούσχεν (Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ). Θεωρείται ένας από τους καλύτερους κοινωνικούς εμπειρογνώμονες στη Γερμανία και κάποτε ήταν σύμβουλος για τις συντάξεις της γερμανικής κυβέρνησης υπό τον σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Γκέραρντ Σρέντερ (SPD).

Σύμφωνα με τον Ραφελχούσχεν, η μαζική μετανάστευση θα δημιουργήσει ένα συνολικό οικονομικό κενό ύψους 5.800.000.000.000 (5,8 τρισεκατομμυρίων) ευρώ. Σε μια εκρηκτική μελέτη για την «Πρωτοβουλία Neue Soziale Marktwirtschaft» (Νέα Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς), η οποία δόθηκε τώρα στη δημοσιότητα, ο γνωστός οικονομολόγος διαλύει το αφήγημα που επαναλαμβάνεται σαν προσευχητάρι από όλο το πολιτικό φάσμα σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες, ότι η μετανάστευση θα σώσει το γερμανικό κοινωνικό σύστημα. Ο Ραφελχούσχεν κάνει τον ακόλουθο νηφάλιο υπολογισμό:

«Υπάρχει ήδη ένα τεράστιο χάσμα στη γηράσκουσα γερμανική κοινωνία μεταξύ αυτών που οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι πληρώνουν σε φόρους, εισφορές περίθαλψης, συντάξεων και ασφάλισης υγείας και αυτών που θα λάβουν στο μέλλον. Αυτό το λεγόμενο ‘κενό βιωσιμότητας' θα αυξηθεί σε 19,2 τρισεκατομμύρια ευρώ, εάν η Γερμανία συνεχίσει να δέχεται 300.000 αλλοδαπούς ετησίως. Χωρίς τη μετανάστευση, αυτό το ‘κενό βιωσιμότητας' θα ήταν 13,4 τρισεκατομμύρια. Συνολικά, η μετανάστευση αυξάνει επομένως την τρύπα κατά 5,8 τρισεκατομμύρια ευρώ. […] Αυτό είναι το τίμημα της μετανάστευσης στο σημερινό μας σύστημα».

Οι αλλοδαποί πληρώνουν ελάχιστα

Ο επιστήμονας του Φράιμπουργκ τεκμηριώνει τους υπολογισμούς του:

Κατά μέσο όρο, η ενσωμάτωση των μεταναστών στην αγορά εργασίας ολοκληρώνεται μετά από έξι χρόνια.Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πληρώνουν ελάχιστα ή τίποτα στο γερμανικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Ακόμα και αργότερα στον εργασιακό τους βίο, τα πράγματα δεν βελτιώνονται σχεδόν καθόλου.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι μετανάστες συνήθως κερδίζουν σημαντικά λιγότερα από τους Γερμανούς συναδέλφους τους λόγω έλλειψης προσόντων. Κατά συνέπεια, πληρώνουν λιγότερους φόρους και εισφορές, αλλά καταρχήν λαμβάνουν τις ίδιες παροχές όσον αφορά την ασθένεια, την περίθαλψη και τις συντάξεις (ενδεχομένως με ένα βασικό συμπλήρωμα σύνταξης που χρηματοδοτείται από το κράτος, δηλαδή από τα φορολογικά έσοδα).

Ο Ραφελχούσχεν καταρρίπτει διεξοδικά το παραμύθι, ότι η Γερμανία χρειάζεται τους μετανάστες για να αποτρέψει την κατάρρευση των κοινωνικών συστημάτων: «Αν και η ηλικιακή διάρθρωση των μεταναστών κρύβει δυνητικά ένα δημογραφικό μέρισμα αναζωογόνησης, αυτό δεν οδηγεί σε θετικό δημοσιονομικό ισοζύγιο της μετανάστευσης σε κανένα από τα εξεταζόμενα σενάρια».

Ο οικονομολόγος αποδεικνύει τους υπολογισμούς του χρησιμοποιώντας ένα απλό παράδειγμα: «Ένας αιτών άσυλο έρχεται στη Γερμανία σε ηλικία 26 ετών, απορρίπτεται μετά από δύο έως τρία χρόνια, αλλά παραμένει εδώ με καθεστώς ανοχής. Στη συνέχεια, ξεκινά σταδιακά τις πρώτες του δουλειές, αποκτά προσόντα και ξεκινά σταδιοδρομία ως φορολογούμενος και εισφοροδότης στην ηλικία των 35 ετών. Λόγω του χαμηλού συνταξιοδοτικού του δικαιώματος, λαμβάνει την ελάχιστη εισοδηματική ενίσχυση ως συνταξιούχος – για την οποία όμως οι εισφορές του δεν θα ήταν ποτέ αρκετές».

Ο επιστήμονας από το Φράιμπουργκ συνοψίζει: «Δεν αποδίδει. Είναι όλα πάρα πολύ ακριβά».

Ο Ραφελχούσχεν επισημαίνει ότι η γερμανική κυβέρνηση έχει προβλέψει σχεδόν 50 δισεκατομμύρια ευρώ για τη μετανάστευση μόνο στον φετινό προϋπολογισμό. Και αυτό δεν περιλαμβάνει καν το κόστος για το κοινωνικό σύστημα!

Ακόμη και η μετανάστευση «ειδικευμένου εργατικού δυναμικού» δεν αξίζει τον κόπο – Ακούει ο Καιρίδης;

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Ραφελχούσχεν, ακόμη και με μια πρόσθετη μετανάστευση 100.000 εκπαιδευμένων ειδικευμένων εργατών ετησίως, η Γερμανία θα εξακολουθούσε να παρουσιάζει έλλειμμα. Το «κενό βιωσιμότητας» θα εξακολουθούσε τότε να είναι 14,2 τρισεκατομμύρια ευρώ – και επομένως 800 δισεκατομμύρια ευρώ πάνω από την οικονομική επιβάρυνση ΧΩΡΙΣ μετανάστευση.

Ο Ραφελχούσχεν συνοψίζει τη γερμανική μεταναστευτική πολιτική ενόψει των οικονομικών επιπτώσεων σε λίγες, αλλά σαφείς λέξεις: «Αν συνεχίσουμε όπως πριν, είμαστε ηλίθιοι σαν το άχυρο»!

πηγη

Post a Comment

Νεότερη Παλαιότερη