Σοβαρές κατηγορίες εξαπέλυσε η Ρωσική Υπηρεσία Πληροφοριών Εξωτερικού (SVR) κατά της Σερβίας, υποστηρίζοντας ότι σερβικές αμυντικές εταιρείε...
Σε ανακοίνωσή της με τον εύγλωττο τίτλο «Η σερβική αμυντική βιομηχανία προσπαθεί να πυροβολήσει τη Ρωσία πισώπλατα», η SVR καταγγέλλει ότι χρησιμοποιήθηκαν πλαστά πιστοποιητικά τελικού χρήστη και δίκτυα διαμεσολάβησης από χώρες όπως η Πολωνία, η Τσεχία και η Βουλγαρία, αλλά και από αφρικανικά κράτη, προκειμένου να καλυφθούν οι τελικοί παραλήπτες των εξαγωγών.
Η Ρωσία δείχνει τον Βούτσιτς
Το μήνυμα της SVR ερμηνεύεται από στρατιωτικούς αναλυτές, όπως ο Αλεξάνταρ Ράντιτς, ως ευθεία προειδοποίηση προς τον πρόεδρο της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς. Ο ίδιος ο Βούτσιτς αρνήθηκε επίσημη εμπλοκή του σερβικού κράτους, δηλώνοντας ότι «κάποια από τα στοιχεία στην έκθεση της SVR δεν είναι αληθή» και πως το ζήτημα έχει ήδη τεθεί προς συζήτηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ωστόσο, τα νούμερα που παρουσιάζονται από τη ρωσική πλευρά –πάνω από 100.000 ρουκέτες και οβίδες, καθώς και 1.000.000 φυσίγγια– δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν προϊόντα ανεξέλεγκτων ή μεμονωμένων εξαγωγών.
Η κρατική σερβική εταιρεία Yugoimport-SDPR φέρεται να έχει ρόλο-κλειδί στο φερόμενο δίκτυο, ενισχύοντας τις υποψίες για κυβερνητική συναίνεση.
Διπλωματική ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί
Η Σερβία εδώ και χρόνια προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη φιλία με τη Ρωσία και στην ανάγκη επιβίωσης στο περιβάλλον ενός ΝΑΤΟϊκού περίγυρου. Ο Βούτσιτς συχνά δηλώνει δημόσια ότι η Σερβία δεν θα επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί ανοικτούς διαύλους με τη Δύση, επιδιώκοντας ευνοϊκή μεταχείριση σε ζητήματα όπως το Κόσοβο και η ευρωπαϊκή προοπτική.
Η πρόσφατη υποδοχή του Σέρβου προέδρου στη Μόσχα, κατά τους εορτασμούς της 9ης Μαΐου, φαίνεται να ήταν ψυχρή – με τον Βούτσιτς να κάθεται σε θέση μακριά από άλλους πολιτικούς ηγέτες. Αυτό εκλήφθηκε ως συμβολική αποστασιοποίηση της Μόσχας από τον πρώην στενό της εταίρο.
«Μαχαίρι στην πλάτη» ή ρεαλισμός;
Για πολλούς Σέρβους, οι οποίοι διατηρούν ισχυρούς ιστορικούς και πολιτισμικούς δεσμούς με τη Ρωσία, η είδηση προκάλεσε σοκ. Πολλοί βλέπουν στην υπόθεση αυτή μια προδοσία του «ορθόδοξου αδελφού λαού» και μια εγκατάλειψη κοινών αξιών και ιστορίας. Άλλοι, ωστόσο, τονίζουν την ανάγκη ρεαλιστικής πολιτικής που να εξασφαλίζει τη θέση της Σερβίας σε έναν κόσμο γεμάτο πιέσεις.
Πολιτική ή οικονομική επιλογή;
Όπως τονίζει ο Ράντιτς, «δεν μπορεί να υπάρξει τέτοιας κλίμακας εξαγωγή χωρίς σαφή συγκατάθεση της κρατικής ηγεσίας». Υπενθυμίζει ότι οι εξαγωγές όπλων απαιτούν πλήρη διαδικασία αδειοδότησης από πλειάδα κρατικών φορέων, κάτι που καθιστά απίθανο το ενδεχόμενο «παρεξήγησης» ή «λάθους».
Επιπλέον, οι παραγγελίες όπλων στην Ουκρανία αφορούν μη τυποποιημένα διαμετρήματα που παράγει σχεδόν αποκλειστικά η σερβική βιομηχανία – ένας παράγοντας που ενισχύει την υποψία για σκοπίμως προσαρμοσμένες εξαγωγές.
Το τέλος της ουδετερότητας;
Η αντιπαράθεση αυτή μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική για την πορεία της Σερβίας. Από τη μία πλευρά, οι δυτικές δυνάμεις ενδέχεται να ενθαρρυνθούν από την προφανή στροφή του Βελιγραδίου. Από την άλλη, η Ρωσία δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν είναι πλέον διατεθειμένη να ανεχθεί διπλά μηνύματα.
«Είναι αδύνατον να μιλάς για φιλία με τη Ρωσία και την ίδια στιγμή να προμηθεύεις τους εχθρούς της», καταλήγει ο Ράντιτς.
COMMENTS