Στοχασμοί Ιδεαλιστικής Τακτικής:

Σκεπτόμενος κάποια πράγματα, ἀτενίζοντας τό παράθυρο τοῦ πολιτικοῦ μου γραφείου, θέτω συνεχῶς τό ἐρώτημα στόν ἐαυτό μου: Ἠμπορεῖ ἄραγε ἔνας...

Σκεπτόμενος κάποια πράγματα, ἀτενίζοντας τό παράθυρο τοῦ πολιτικοῦ μου γραφείου, θέτω συνεχῶς τό ἐρώτημα στόν ἐαυτό μου: Ἠμπορεῖ ἄραγε ἔνας σύγχρονος πολιτικός νά συνδυάσῃ τήν ὠμή ἀλήθεια τῆς πραγματικότητας μέ τήν ὡραιοποίηση τῆς οὐσίας τῶν λεγομένων του, ὡς πρός τό κοινό του;;

Πράγματι εἶναι ἐρώτημα πού ἐμπεριέχει ἔννοιες διαμετρικά ἀντίθετες: ἡ μέν ἀλήθεια εἶναι πικρή, διά νά μήν πῶ σκληρή, ἀλλά πάντοτε ὡφέλιμος· Ἀπό τήν ἄλλη ἡ ἐπικοινωνία μέ τό κοινό προϋποθέτει, ὁ πολιτευτής νά δείχνῃ εὐχάριστος, ἀτάραχος καί προπαντῶς νά λέγῃ ὡραιοποιημένες εἰκασίες -καί εὐχολόγια- κι ἄς ἀποβαίνουν τίς περισσότερες φορές εἰς βάρος τοῦ λαοῦ. 

Ἀπό τή μία λοιπόν ἔχεις νά κάνῃς μέ τό τίμημα τῆς ἀλήθειας πού συνήθως ἐπιφέρει βαρύ πολιτικό κόστος, καί ἀπό τήν ἄλλη, πρό τῆς ἐκλογικῆς ψηφοθηρίας καί ἔνεκα τοῦ κομματικοῦ συμφέροντος ἀναγκάζεσαι νά λειάνῃς τόν λόγο σου ὥστε νά γίνῃς ἀρεστός ἀκόμα καί ἄν τά λεγόμενα ἀποβλέπουν εἰς βάρος καί ἐπί ζημίᾳ τῆς πατρίδας. Λοιπόν, ἄν θά ἔπρεπε νά διαλέξω ἕνα ἀπό τά δύο, πάντοτε θά κατέληγα εἰς τό πρῶτο. Πάντοτε. 

Καί δέ ξέρω διατί, ἀλλά ἀπό νεαρῆς ἠλικίας, προτιμοῦσα νά φανῶ καί νά φερθῶ εἰλικρινής, ἴσως καί ἀντιπαθής στά πιστεύω μου καί στίς ἰδέες, ἀκόμα καί ἄν ἐπικοινωνιακά ἔσπαγα τά μοῦτρα μου, δίχως νά χρησιμοποιῶ ἄλλες παραμέτρους, μέ μόνο τίμημα τήν εἰλικρίνεια. Δι' ἐμέ ἡ μόνη καί πραγματική οὐσία τῆς πολιτικῆς εἶναι νά λέγῃ κάποιος τήν ἀλήθεια, ἡ ὁποία προκύπτῃ χρησιμοποιῶντας τό στοιχεῖον καί τό ἐπιχείρημα. Διότι μέ αὐτήν καί μόνον ὀδηγεῖσαι στό ὀρθόν. 

Πιστεύω βασικά πώς ἡ ἀλήθεια κάνει καλό. 

Δι' αυτόν τό λόγο, δηλώνω ἀνοικτός εἰς ὀποιαδήποτε συζήτηση ἡ ὁποία θέτει ἐν προκειμένῳ τά ἀνωτέρω ζητήματα δεχόμενος τόν ἀντίλογο καί ἀναλόγως νά πείσω ἤ νά πεισθῶ. Εἶμαι πάντοτε διατεθειμένος νά δεχθῶ τόν διάλογο μέ ἀντιφρονοῦντας, πάντοτε τηρῶντας τούς κανόνες συζητήσεως. Γιά ὅποιον ἐπομένως τόν ἐνδιαφέρει πραγματικά νά ψάξῃ, νά θεωρήσῃ καί ἐν τέλει νά ὡφεληθῇ ὁ ἴδιος ὡς προσωπικότητα καί ὡς χαρακτήρας ἀπό τά διδάγματα τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς, δέν ἔχει παρά νά ἐφαρμόσῃ αὐτό τό ὁποῖο ὁ ἴδιος προτείνω καί ἀκολουθῶ. Διότι ἔτσι ὀφείλουν νά πράττουν οἱ ΕΛΛΗΝΕΣ πρός ἀναζήτησιν πολιτικῆς λύσεως καί ὄχι φυσικά νά μετέρχωνται ἄλλων μεθόδων ἐπί τῶν ὁποίων ἐλλοχεύουν λανθάνουσες ἄν ὄχι ὕποπτες κατευθύνσεις.

Αθανάσιος Σφήκας - Υποψήφιος βουλευτής με το Εθνικό Κόμμα Έλληνες του Ηλία Κασιδιάρη.