Η σιωπή της Αθήνας και ο χορός του Ράμα: Ποιος υπερασπίζεται τελικά τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό

Το ανθ-Ελληνικό κράτος όπως όλα δείχνουν  έχει απεμπολήσει, στην πράξη, τον ρόλο της εγγυήτριας ή υπερασπιστικής δύναμης του Βορειοηπειρωτικ...

Το ανθ-Ελληνικό κράτος όπως όλα δείχνουν  έχει απεμπολήσει, στην πράξη, τον ρόλο της εγγυήτριας ή υπερασπιστικής δύναμης του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, παρά το ιστορικό και ηθικό της καθήκον.

Σε μια από τις πιο κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις της σύγχρονης αλβανικής ιστορίας, στις 11 Μαΐου, η Ελλάδα επιλέγει για άλλη μια φορά τον ρόλο του παρατηρητή. Και όχι μόνο παρατηρητή, αλλά και αυτού που σιωπά, την ώρα που ο Έντυ Ράμα επιδίδεται σε έναν προεκλογικό κατήφορο γεμάτο αυθαιρεσία, παρανομία και ανθελληνική εμπάθεια.

Ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας δεν κρύβει τις προθέσεις του: στοχοποιεί μεθοδικά τη μειονότητα των Βορειοηπειρωτών, τους περιθωριοποιεί πολιτικά, φυλακίζει και επιχειρεί μέσω της δικαιοσύνης – ή μάλλον της κατάχρησής της – να ελέγξει ακόμα και τις τοπικές κοινωνίες της Χειμάρρας. 

Στόχος; Οι Ελληνικές περιουσίες και η αποδόμηση κάθε έννοιας Εθνικής παρουσίας της Ελλάδας στο βόρειο τμήμα της γείτονος.

Την ίδια στιγμή, το ελληνικό κράτος αρκείται στο να παραχωρεί χώρους, αστυνομική προστασία και θεσμική… φιλοξενία στον Ράμα, ακόμα και όταν εκείνος “αλωνίζει” εντός της ελληνικής επικράτειας, εξαπολύοντας προεκλογικές εκστρατείες με σαφές εθνικιστικό πρόσημο, όπως στην Κρήτη. Εκεί όπου, σύμφωνα με πληροφορίες, απηύθυνε προπαγανδιστικό μήνυμα σε δεκάδες χιλιάδες Αλβανούς μετανάστες.

Η Αθήνα όμως σφυρίζει αδιάφορα. Δεν αντιδρά στις φυλακίσεις μειονοτικών αιρετών, δεν παρεμβαίνει στα διεθνή φόρα, δεν στηρίζει επί της ουσίας το μειονοτικό κόμμα της “Ομόνοιας” που, όπως όλα δείχνουν, οδηγείται σε εκλογικό στραγγαλισμό. Και φυσικά δεν εκμεταλλεύεται ούτε καν τις προσκλήσεις για παρασκηνιακή συνεργασία από την αλβανική Αντιπολίτευση, που ζητά ελληνική στήριξη υποσχόμενη μέτρα υπέρ της μειονότητας και πιο έντιμες διμερείς σχέσεις.

Αντιθέτως, δείχνει να βολεύεται σε μια απαθή ουδετερότητα, αφήνοντας τον Ράμα να ελέγχει το παιχνίδι σε δύο γήπεδα: και μέσα στην Αλβανία με προεκλογικά πραξικοπήματα, και εντός της Ελλάδας, εξαγοράζοντας ψήφους και συνειδήσεις.

Το πιο ανησυχητικό; Η Ευρώπη κοιτά αλλού. Παρά τις αλλεπάλληλες καταγγελίες για την Αλβανία ως “το πρώτο ναρκο-κράτος στην Ευρώπη” – όπως εύστοχα επισημαίνει ο πρώην πρόεδρος Σαλί Μπερίσα – κανείς από τις Βρυξέλλες δεν φαίνεται διατεθειμένος να αμφισβητήσει τον "σύγχρονο σουλτάνο" των Βαλκανίων. 

Γιατί άραγε; Γιατί η σταθερότητα της περιοχής εξαγοράζεται με την ανοχή σε αυταρχισμό και εθνοκάθαρση μέσω των θεσμών;

Η σκληρή αλήθεια είναι μία: αν η Ελλάδα δεν υπερασπιστεί τους Βορειοηπειρώτες, κανείς άλλος δεν πρόκειται να το κάνει. Και αν η Αθήνα δεν μπορεί – ή δεν θέλει – να αρθρώσει λόγο απέναντι στον αυταρχισμό του Ράμα, τότε δεν είναι απλώς αδύναμη. Είναι συνένοχη.

Ώρα να ξυπνήσει η ανθ-ελληνική διπλωματία. Γιατί πίσω από τη σιωπή της, θάβεται μια Εθνική υπόθεση.