Η επιλογή του Κώστα Τασούλα για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν αποτελεί απλώς μια τυχαία πολιτική κίνηση. Πρόκειται για την απόλυτ...
Αυτός ο διορισμός, με την κάλυψη μιας κυβερνητικής πλειοψηφίας που κάθε άλλο παρά αντιπροσωπεύει το σύνολο του ελληνικού λαού, δείχνει ότι η διαδικασία για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει καταντήσει ένα φτηνό παιχνίδι εξουσίας. Με την αναθεώρηση του Συντάγματος να επιτρέπει πλέον την εκλογή με απλή πλειοψηφία, ο θεσμός του Προέδρου μετατρέπεται σε ένα ακόμα εργαλείο στα χέρια μιας κυβέρνησης που νοιάζεται μόνο για τη διατήρηση της δικής της ισχύος. Η "αναθεώρηση Τασούλα" είναι το επόμενο στίγμα στην ιστορία της Ελλάδας.
Ας μην ξεχνάμε ποιος είναι ο Τασούλας: ο άνθρωπος που οδήγησε την Ελλάδα σε καταδίκη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 2006, όταν η Βουλή αρνήθηκε να άρει την ασυλία του, προκειμένου να δικαστεί για ποινική υπόθεση. Αυτός είναι που, σύμφωνα με τις φήμες και τις κρυφές διαβουλεύσεις, θεωρείται η επιλογή του Μαξίμου, με μοναδικό κριτήριο την πολιτική υποταγή του και την απόλυτη ταύτιση με τα συμφέροντα της κυβέρνησης.
Η αγιογραφία του από τα ΜΜΕ που εξυπηρετούν την κυβέρνηση, όπως η εφημερίδα που θεωρείται η φωνή του Μαξίμου, αποδεικνύει ότι η επιλογή του Τασούλα δεν γίνεται βάσει εθνικών κριτηρίων, αλλά πολιτικής σκοπιμότητας. Και ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η κίνηση αποτελεί και ένα έμμεσο μήνυμα προς τον Αντώνη Σαμαρά: η πίεση που ασκεί για τη θέση θα πέσει στο κενό, αφού ο Μητσοτάκης είναι αποφασισμένος να τοποθετήσει στην Προεδρία ένα πρόσωπο απόλυτα ελεγχόμενο.
Ο Τασούλας δεν μπορεί να εμπνεύσει τον ελληνικό λαό, δεν μπορεί να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη διεθνή σκηνή με κύρος και αξιοπρέπεια. Η υποψηφιότητά του είναι μια απόδειξη της παρακμής που βιώνει η χώρα υπό την ηγεσία του Μητσοτάκη. Το πολίτευμα διασύρεται, η κοινωνία βυθίζεται στην ανασφάλεια, και η δημοκρατία μας γίνεται θύμα των μικροπολιτικών παιχνιδιών μιας κυβέρνησης που δεν έχει ούτε το ήθος ούτε την ικανότητα να ηγηθεί.
Αν ο Κώστας Τασούλας αναδειχθεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αυτό θα είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο ενός θεσμού που κάποτε θεωρούνταν ο θεματοφύλακας των δημοκρατικών αξιών και της εθνικής ενότητας. Ένας θεσμός που τώρα, με την πλήρη υποταγή του στην εκτελεστική εξουσία, χάνει κάθε ίχνος κύρους και αξιοπιστίας.
COMMENTS